Studiereis Massachusetts & San Diego

16 mei 2019 tot en met 25 mei 2019

Op 16 mei dit jaar mocht ik weer eens naar mijn favoriet vakantieland; nu eens niet op vakantie maar een heuse studiereis.

De plaatsen die op het programma stonden waren eerst vijf nachten in de staat Massachusetts en vervolgens, na een lange binnenlandse vlucht, nog drie nachten San Diego.

Beide bestemmingen waren voor mij nog volledig onbekend, dus was het ook een echte studiereis.

De reis begon om 07.39 uur op het station van Aken waar de ICE me in 1.5 uur naar Frankfurt Fernbahnhof bracht; een heerlijke uitvinding deze Deutsche Bahn.

Na een minuutje of tien lopen kwam ik bij het trefpunt aan in de vertrekhal waar we de koffers konden afgeven en daarna mondjesmaat met de andere reisagenten kennis konden maken.

Vanuit heel Duitsland waren deze onderweg; Beieren, het voormalige Oost-Duitsland, maar ook vanuit Luneburg; een treinreis van ca. 5 uur.

Om 13.05 uur vertrok het vliegtuig stipt op tijd voor een vlucht van 8 uur naar Boston.

Bij aankomst verliepen de douane faciliteiten redelijk soepel, zodat we rond 4 uur ’s middags naar ons hotel gebracht werden.

Dit hotel – Westin Waterfront – lag in het nieuwe gedeelte van Boston, prachtig aan het water en was van alle gemakken voorzien.

Na de check in en een korte verfrissing konden we dan rond 18.00 uur naar ons restaurant in het Yotel Skybar waar ons een diner was aangeboden door de Tourism Board of Massachusetts.

In een lekker informele setting werd de eerste dag besproken en mocht iedereen zich kort voorstellen en, belangrijker, zeggen wat hij / zij van deze reis verwachtte.

Als groot Amerika kenner/liefhebber was mijn reden vrij duidelijk; een gedeelte van dit immense land bezoeken waar ik nog nooit geweest was en kijken of ik iets mee kon krijgen van de geschiedenis.

Want in Massachusetts kwamen de eerste Pelgrims in 1620 aan land en het programma zat zodanig in elkaar dat ik hier het eea van te zien zou krijgen.

Rond de klok van 10 – naar Europese begrippen inmiddels 4 uur ’s nachts werd dan de kamer opgezocht voor een welverdiende nachtrust.

Bij het ontwaken de volgende ochtend bleek dat de aangekondigde regen inderdaad gekomen was waardoor het er allemaal wat druilerig uitzag.

Het eerste bezoek van de dag was aan het Institue of Contemporary Art; een zeker interessant museum, maar niet mijn ding.

Hierna werd de bus naar Faneuill Hall genomen; een hele grote markthal waar we onze lunchbonnen konden inleveren en de omgeving konden verkennen; het er tegenover gelegen The Great Hall is zeker een bezoek waard. Hier zijn diverse attributen, schilderijen, vlaggen en memorabilia uit de geschiedenis van Boston te zien.

Voor de liefhebbers – zoals ik dus – van Hard Rock Cafes is dit ook een prima stop daar het beroemde café slechts 200 meter verderop lig.

Na dit rustige intro stond dan het eerste hoogtepunt van de reis op het programma; de Ducktour. Een 2 uur durende trip door Boston in een amfibievoertuig waarbij alle bezienswaardigheden aan land maar ook in en rondom het water getoond werden.

Dit kan op een serieuze toon maar geheel naar Amerikaans gewoonte gaat dit gepaard met heel veel show, muziek en vooral humor. Onze gids – geheel verkleed in de outfit van de lokale honkbalclub Boston Red Sox – bracht alles met zoveel plezier dat het geschater in de bus enorm was; wat een gezellige vent.

Na deze zeer interessante tour konden we nog wat door de stad lopen en was er om 19.00 uur een diner voorbereid in Summer Shack Restaurant.

De kreeften en de hamburgers werden met veel plezier verorberd.

De volgende dag begon dan de rondreis langs Cape Cod; het halve maan achtige schiereiland waar de natuur heel erg mooi en de geschiedenis groot aanwezig is.

Na een ritje van een dik uur kwamen we aan bij het Plimoth Plantation openluchtmuseum. Voor liefhebbers van de geschiedenis en oudheid een zeer interessant museum; op weg naar de kop van Cape Cod.

Na de schoonheid van Boston en de historie van Plymouth was het daarna tijd voor iets heel anders; Provincetown of zoals de lokale  mensen zeggen : P-town.

Een stad vol met kunstenaars, artiesten en bohemiens, maar vooral de hoofdstad van de LGBT beweging.

Een stadje waar alles kan en mag en waar een heerlijke sfeer heerst. Zeker in het conservatieve Amerika iets dat je niet elke dag tegenkomt.

Eer we het stadje echter mochten bezoeken stond eerst nog de beklimming van het Pilgrims Monument op het programma. Een 122 m hoge granieten toren van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over de duinen van Cape Cod.

Na deze inspanning was het tijd voor shopping en aapjes kijken in P-town; zeer vermakelijk. Maar het hoogtepunt van deze dag moest nog komen;

De organisatie had een schitterende excursie voor ons gepland: met vier jeeps gingen we het Cape Cod National Seashore bezoeken. Een prachtig duinenlandschap waar alleen jeeps toegang tot hebben en de verzichten prachtig zijn. Natuurlijk dient ook de inwendige mens verwent te worden en dit gebeurde via een heuse pick-nick op het strand; de organisatie had voor sushi, t-bone steaks, haantjes en kreeft, heel veel kreeft gezorgd welke onder een prachtige hemel werd verorberd. De bijpassende zonsondergang was rond de klok van 8 werkelijk van een unieke schoonheid.

Ik heb er al veel gezien maar deze komt zeker in de top 3 terecht. Wat een schitterende uitzichten.

Na deze onvergetelijke avond mochten we nog het avondleven van Provincetown gaan beleven en we zeggen altijd maar:

What happens in Provincetown, stays in Provincetown. 🙂

Erg laat werd het niet deze avond daar iedereen fit wilde zijn voor het volgende hoogtepunt tijdens deze zeer informatieve reis: de whale-watching excursie van Dolphin Fleet.

Altijd een gok of je deze dieren gaat zien – ze hebben de eigenaardige en vooral vervelende eigenschap om veelal onder het water te leven… – en het blijft ook altijd een vraag of je de soms wilde zee kunt doorstaan.

Het weer was redelijk met veel bewolking  maar alleszins te doen.

Na een dik uur varen was er dan de eerste opwinding omdat er een bultrug walvis was gespot; het schip werd stil gelegd en ja hoor, daar zwom hij of zij. Helaas maar voor een paar seconden maar toch lang genoeg om zijn/haar rug/staart op de foto te krijgen.

Dit zou nog driemaal gebeuren en tussendoor zagen we ook nog wat zeehonden; al met al geen slechte score maar het had beter gekund. Maar ja, wilde dieren zien blijft altijd een kwestie van geluk.

Bij terugkomst in de haven was het inmiddels hard gaan regenen waardoor het wandelingetje door P-town geen aangename aangelegenheid was.

Maar met zoveel restaurantjes was de keuze om ergens lekker te gaan lunchen niet moeilijk.

Rond 14.30 vertrok de bus naar het “pensionado” dorp Chatham. Hier woont midweeks niemand, maar heb je het hele dorpje met al zijn prachtige huisjes geheel voor jezelf.

Alle huizen zijn in dezelfde stijl gemaakt, zeer mooi om te zien en daarbij zijn de huizen ook allen heel erg ruim. Maar ja, wat wil je; iemand die hier een huis heeft zit zeer goed in de slappe was. Onze hotelovernachting stond gepland in de Chatham Bars Inn. Een hotel qua naam een 2** motel maar in de praktijk een juweel van een hotel *****, en niet geheel ten onrechte opgenomen in de lijst van Leading hotels of the world.

Pure luxe en dat was te merken aan de inrichting maar zeer zeker ook aan de cocktail receptie en het daarop volgende diner;

Soms worden reisagenten ook wel eens echt in de watten gelegd.

Een dag later, maandag 20 mei stond maar een klein stukje rijden op het programma; langs de kust van Cape Cod eerst naar Hyannis waar een zeer interessant museum geheel geweid aan de familie Kennedy stond.

Buitengewoon interessant om de geschiedenis van deze wereldberoemde familie eens te zien.

Na dit bezoek ging de reis verder en kwamen we opnieuw aan in het plaatsje Plymouth.

Deze plaats ligt uiteraard ook in Zuid-Engeland en het zal geen verbazing opwekken dat beide plaatsen naar elkaar vernoemd zijn.

De Pelgrims vertrokken eerst vanuit Engeland – zij  waren ivm hun geloofsovertuiging niet weer welkom – naar Leiden. Maar ook in Nederland lukte het niet om opgenomen te worden in de gemeenschap waarna ze met het wereldberoemde schip “The Mayflower” in 1620 de oversteek maakten naar een land dat toen nog lang geen Verenigde Staten heette.

Bij de eerste voet aan land noemde ze dit stadje Plymouth en de streek gemakshalve New England.

De hele geschiedenis wordt hier voortreffelijk tentoongesteld in het Pilgrim Hall Museum.

Voor iemand zoals ik, die zowat de hele westkust en het Wilde Westen al heeft verkend, een zeer boeiende ervaring.

Inmiddels was het plotseling erg warm geworden en was de wandeling door het leuke centrum en haven in de middag een aangenaam uitje.

Amerikanen zijn altijd hele gastvrije mensen en omdat we sliepen in het Best Western Cold Springs Hotel – waar geen avondeten geserveerd kon worden; had de organisatie besloten om ons uit te nodigen voor een heerlijk diner in de East Bay Grille.

Laten we zeggen dat niemand na afloop met honger naar zijn/haar kamer terugging…..

Tot zover het deel Massachusetts want de volgende dag zou er koers gezet worden naar San Diego waar alle 14 groepen die kris kras door Amerika onderweg waren, bij elkaar kwamen voor de round table talks, de informatieve dagen met alle reisaanbieders en voor een erg leuk slotprogramma.

Wij vlogen van Boston eerst naar Washington, DC en na een korte overstap verder naar San Diego.

Het inflight entertainment van United Airlines is tijdens “domestic flights” niet geweldig dus werd er vooral geslapen en wat gelezen.

Alles ging keurig op tijd en zo landen we rond de klok van 3 uur op San Diego Airport waarna een korte transfer ons naar het uitstekende Catamaran Resort bracht.

De kamers waren zeer groot, leuk maar de ligging en het uitzicht aan de baai was zeer spectaculair. Hier zouden we het best drie nachten kunnen uithouden.

De eerste avond was het kennismaken met alle reisagenten, de Der Tour vertegenwoordiging en andere mensen die ons deze hele mooie trip hadden aangeboden.

Natuurlijk zou Der Tour niet Der Tour zijn indien zij deze welkom avond niet op een zeer speciale locatie hadden gepland; het pretpark Seaworld was speciaal voor ons open gehouden en na een heerlijk diner mocht iedereen onbeperkt zijn/haar plezier gaan beleven in de “Electric Eel”.

Een monsterlijke achtbaan waarin je in amper een minuut driemaal over de kop gaat; niet echt mijn ding maar een keer moet je zoiets gedaan hebben……

Na een goede nachtrust stond de volgende ochtend in het teken van het promoten van je eigen reis.

Alle groepen hadden een tafel ter beschikking waarin ze op een originele manier en gebruik makende van allerlei gekochte/gekregen  attributen hun bestemming mochten beschrijven. Altijd een zeer leuke ervaring om met andere reisagenten ervaringen uit te wisselen.

Na dit ochtendprogramma was het voor vandaag alweer gedaan met het officiële gedeelte, want in de middag werden alle deelnemers verdeeld in zes vooraf zelf gekozen groepen. Elke groep kreeg een excursie mogelijkheid waarbij ik – uiteraard natuurlijk als oud marineman – koos voor een bezoek aan de Seaport Village.

In dit havengebied ligt het 305 meter grote vliegdekschip de USS Midway. Dit schip heeft gevaren in de Vietnamoorlog en later nog in de Golfoorlog en doet nu dienst als museum.

Helaas hadden we maar twee uur voor dit bezoek maar wat een prachtig schip om te bezoeken. Alsof dit nog niet genoeg was kun je amper 200 meter verderop ook nog het Maritime Museum bezoeken.

Zeven schepen; onderzeeërs, oude fregatten, radarboten en zeilschepen uit lang vervlogen tijden liggen hier naast elkaar.

Wederom een hele mooie ervaring.

De avond was hierna vrij waarbij ieder zijn eigen weg ging.

“S ochtends stond het tweede officiële gedeelte op het programma tijdens de round table talks.

In gesprekken van 8 minuten konden alle aanbieders van de producten die Der Tour verkoopt zich voorstellen en alle ins en outs over hun producten vertellen.

Ook deze ochtend ging ondanks dat het 27 producten betrof erg snel voorbij; kwestie van goed voorbereiden en enthousiast vertellen door de presentator.

De middag was er dan weer tijd voor het verkennen van San Diego.

De excursieopties van dag 1 waren nu in iets beperktere vorm nog eens te doen waarbij ik wederom koos om zoveel als mogelijk te leren over San Diego.

Tijdens een twee uur durende trolley tocht zag ik alle highlights van deze verrassend leuke en mooie stad.

Het havengebied, oud-San Diego (zeer Mexicaans), het schiereiland Coronado, Gaslamp Quarter

Little Italy; alles kwam voorbij in een rustig tempo.

San Diego is een stad die toch ondergesneeuwd is tov het veel grotere Los Angeles, maar indien je niet naar Disneyland wilt is San Diego toch echt leuker om te bezoeken.

De afsluitende feestavond was ook weer op een aparte locatie; eerst was het de bedoeling om deze avond op het strand te houden maar door de wat mindere weersomstandigheden werd dit nu gedaan in het Bahia Resort.

Vanaf het Catamaran Resort is het slechts 6,1 km over land maar waarom makkelijk doen als het ook anders kan; dus maakten wij gebruik van een prachtige raderboot Bahia Belle. Mensen dat is toch puur genieten voor liefhebbers van geschiedenis.

Na een half uurtje varen kwamen we dan aan bij het Bahia Resort waar een heerlijk diner (alweer….) klaarstond en als avondvullend programma was ook een lokale band uitgenodigd die de   “sunny – surf “ vibe geweldig vertolkten middels heerlijke sixties muziek. Ik voelde me net als op een highschool “prom”; erg leuk gedaan.

Na de terugvaart richting het Catamaran Resort was de reis dan bijna ten einde.

Nog een nachtje slapen en dan nog 2.5 uur een transfer naar Los Angeles Airport. Niet dat San Diego geen airport heeft; sterker nog, op drie dagen in de week kun je zelfs direct vliegen naar Frankfurt maar helaas niet op een vrijdag.

Maar vanaf LAX vlieg je ook in 10,5 uur direct naar Frankfurt.

Ook deze vlucht was weer zeer punctueel en zo landen we na een zeer informatieve en vooral leerzame reis op zaterdag 25 mei weer in Frankfurt.

Eventjes wachten en dan in 1,5 uur met een directe trein naar Aken.

De staat Massachusetts met in het bijzonder de streek rondom Cape Cod en de steden Boston en San Diego waren voor mij een volstrekt onbekend gebied.

Nu gelukkig niet meer; wat een mooie indrukken heb ik opgedaan en wat blijft de USA toch een prachtig land om te bezoeken.